به گزارش مشرق، با پیشرفت گوشی‌های همراه در طی سال‌های اخیر، این محصولات در حال حاضر قابلیت‌های عالی را در اختیار دارند که می‌توان واژه هوشمند را به آن‌ها اطلاق کرد. اما در دهه ۲۰۲۰ میلادی که تا حدود یک سال دیگر آغاز می‌شود ممکن است شاهد رونمایی از چه قابلیت‌هایی در این دستگاه‌ها باشیم؟

گوشی‌های همراه دهه ۲۰۰۰ میلادی تنها قابلیت‌های ساده نظیر برقراری تماس‌های تلفنی و یا ارسال پیامک را دارا بودند و نسخه‌های پیشرفته از آن نیز در بهترین حالت امکان تغییر Ringtone یا زنگ تماس را در اختیار کاربران خود قرار می‌دادند. اما این روزها این دستگاه‌ها دارای یک نمایشگر بزرگ و لمسی هستند و همچون دوربین‌های قدرتمند و حرفه‌ای می‌توانند تصاویر و ویدیوهای با کیفیتی را به ثبت برسانند.

همچنین اخیراً شاهد حضور فناوری‌های جدید دیگری نظیر شناسایی سه بعدی چهره هستیم که این محصولات را حتی یک رده از گوشی‌های هوشمند گذشته قدرتمندتر ساخته است. اضافه شدن این قابلیت‌ها به گوشی‌های هوشمند سبب شده است که این دستگاه‌ها برای کاربردهای جدیدی همچون تماشای ویدیوها و فیلم‌ها، جستجو در فضای وب، اجرای بازی‌های با گرافیک عالی و گوش کردن به موسیقی، ایده‌آل باشند.

اگر چند سال قبل گفته می‌شد که گوشی‌های همراه در آینده قادر خواهند بود این قابلیت‌های عالی را در اختیار داشته باشند و برای این رده از کاربردها مورد استفاده قرار بگیرند کمتر کسی آن را باور می‌کرد، اما این روزها می‌بینیم که با رشد فناوری‌های هوشمند، حتی طیف پیشرفته‌تری از این قابلیت‌های مورد انتظار، در گوشی‌های همراه دیده می‌شود.

اما آنچه که این روزها باید به آن توجه کرد قابلیت‌هایی است که ممکن است در طی ۱۰، ۲۰ یا ۳۰ سال آینده به گوشی‌های هوشمند اضافه شود. آیا این محصولات در سال‌های پیش‌رو همچون فیلم‌های علمی تخیلی امروزی برای کاربران غیر قابل باور خواهند بود؟ کارشناسان و صاحب نظران معتقدند که در بین فناوری‌های که این روزها در حال گسترش و ارتقا است، حضور قابلیت‌های زیر در گوشی‌های هوشمند آینده محتمل‌تر به نظر می‌رسد.

کنترل ذهنی

در نسل‌های اولیه از گوشی‌های همراه کاربران باید برای انتقال فرامین و دستورات خود از صفحه کلیدهای فیزیکی استفاده می‌کردند. پس از مدتی صفحات نمایش لمسی جای این صفحه کلیدها را گرفت و توانست با سرعت و عملکرد مناسب‌تر خود، انقلابی جدید در گوشی‌های همراه ایجاد کند. اما اکنون سرویس‌هایی نظیر Google Assistant و Samsung Bixby در این حوزه مورد توجه قرار گرفته‌اند و به عنوان دستیارهای هوشمند شرایطی را مهیا کرده‌اند که کاربران بتوانند تنها توسط دستورات صوتی، فرامین خود را به این گوشی‌های هوشمند منتقل نمایند. با وجود این ممکن است در آینده نزدیک بتوان از دستورات بصری و منتقل شده توسط چشم نیز در این دستگاه‌ها استفاده کرد.

اما انتظار می‌رود در گام بعدی برای رشد این فناوری‌های ارتباطی، شاهد استفاده از قابلیت کنترل ذهنی باشیم. با استفاده از این فناوری می‌توان تمامی دستورات موردنیاز که در حال حاضر با استفاده از قابلیت‌های لمسی یا صوت به گوشی‌های هوشمند منتقل می‌شوند را تنها توسط فرامین ذهنی به این دستگاه‌ها رساند. به این ترتیب تنها با استفاده از ذهن می‌توان یک برنامه خاص را باز کرد یا یک ویدیوی خاص را به اجرا درآورد. یا حتی برای ویرایش تصاویر، ارسال پیامک، کنترل میزان روشنایی صفحه نمایش و ساخت ویدیوهای حرفه‌ای اقدام کرد.

با استفاده از قابلیت کنترل ذهنی، استفاده از گوشی‌های هوشمند می‌تواند با سرعت بسیار بهتری صورت بگیرد. چرا که دیگر برای اجرای یک برنامه خاص به جستجو و حرکات دست برای لمس صفحه نمایش نیازی نخواهد بود. با استفاده از این قابلیت تمامی دستورات و فرامین می‌توانند در زمان بسیار کوتاهی به گوشی‌های هوشمند منتقل شوند و به اجرا درآیند.

اگرچه تا زمان اینکه این فناوری در اختیار عموم کاربران قرار بگیرد فاصله زیادی داریم اما این روزها تعداد قابل توجهی از دانشمندان و تیم‌های تحقیقاتی مشغول توسعه آن هستند. سال گذشته اعلام شد که یک بخش تحقیقاتی از کمپانی فیس‌بوک با عنوان Building ۸، مشغول کار بر روی فناوری مهمی است که به افراد مختلف اجازه می‌دهد تنها با استفاده از ذهن خود، متون مختلفی را تایپ کنند. هدف از توسعه این فناوری دسترسی به سرعت تایپ ۱۰۰ کلمه در هر دقیقه است که در قیاس با گوشی‌های هوشمند امروزی، پنج برابر سریع‌تر خواهد بود.

همزمان با این گروه تحقیقاتی، گروهی دیگر از دانشمندان دانشگاه MIT مشغول توسعه دستگاه‌ مشابه‌ دیگری با عنوان AlterEgo هستند که تنها توسط ذهن امکان گفتگو با دستگاه‌های مختلف را فراهم می‌کند. در صورت پیاده سازی این فناوری در گوشی‌های هوشمند باید طراحی آن به گونه‌ای صورت بگیرد که کاربران برای استفاده از آن نیازی به اتصال قطعات سخت افزاری خاصی به بدن خود نداشته باشند. در حال حاضر استفاده کاربران از گونه‌های مختلف این فناوری منوط به تجهیز آن‌ها توسط قطعات سخت افزاری خاصی است. این موضوع ممکن است موجب ایجاد تاخیر طولانی مدت در عرضه عمومی این فناوری شود. علاوه بر این، اگرچه ایده پیاده سازی این فناوری در گوشی‌های همراه بسیار جذاب به نظر می‌رسد اما ممکن است این کار به چند دهه زمان برای تحقیق و توسعه نیاز داشته باشد.

شارژرهای نامرئی در فضای عمومی

اگرچه گوشی‌های هوشمند در طی سال‌های اخیر با رشد قبل توجهی در تمامی بخش‌ها همراه بوده‌اند اما باید بپذیریم که فناوری‌های پیاده سازی شده در بخش باتری این دستگاه‌ها هیچگونه تغییر قابل لمسی را تجربه نکرده‌اند. این موضوع سبب شده است که حتی پیشرفته‌ترین گوشی‌های هوشمند امروزی نیز ضمن در اختیار داشتن یک باتری با ظرفیت عالی نتوانند کاربران خود را برای مدت قابل توجهی همراهی کنند. از سوی دیگر همچون سال‌های دور بسیاری از کاربران در هنگام استفاده از گوشی‌های هوشمند در محیط‌های باز، به دلیل عدم دسترسی به انرژی الکتریکی برای شارژ دستگاه‌های خود، نگران هستند. همچنین در هنگام کاهش سطح انرژی ذخیره شده در این دستگاه‌ها نیز همچنان نیاز است که برای ساعت‌ها گوشی خود را به کابل‌ برق متصل کنیم و در این هنگام استفاده‌ خاصی از آن‌ها نداشته باشیم.

اگرچه در طی سال‌های اخیر با معرفی فناوری‌های شارژ بی‌سیم و شارژ سریع، تفاوت‌های مهمی در حوزه باتری گوشی‌های هوشمند رخ داده اما همچنان نیاز است که در هنگام انتقال انرژی الکتریکی به این دستگاه‌ها، امکان دسترسی به آن‌ها محدود شود. اما ممکن است در آینده نزدیک تغییرات قابل توجه و ملموسی در این حوزه رخ دهد.

در حال حاضر کمپانی با نام Energous، مشغول توسعه فناوری است که با استفاده از آن می‌توان دستگاه‌های مختلف و مجهز به باتری را به صورت بی‌سیم و بدون اینکه نیاز به قرارگیری در مکان خاصی داشته باشند شارژ کرد. برای استفاده از این فناوری تنها کافی است که گوشی خود را در فاصله چند فوتی از دستگاهی به نام WattUp Mid Field نگه دارید تا فرآیند انتقال انرژی و شارژ دستگاه آغاز شود. اگرچه ایده استفاده از این شارژرها بسیار جذاب به نظر می‌رسد اما با چند تغییر می‌توان این فناوری را با قابلیت‌های بسیار بهتری همراه کرد.

تصور کنید این شارژرها بتوانند در آینده قدرت بسیار بیشتری پیدا کنند و قادر باشند به صورت بی‌سیم در فواصل طولی بیشتری انرژی موردنیاز گوشی‌های هوشمند را تامین کنند. در این صورت می‌توان همچون دکل‌های مخابراتی، آن‌ها را در اطراف محدوده یک شهر نصب کرد تا گوشی‌های هوشمند به صورت مداوم و بدون نیاز به اتصال به کابل‌های الکتریکی شارژ شوند. همچنین با توجه به نحوه عملکرد این شارژرها، میزان ظرفیت باتری این دستگاه‌ها همیشه بر روی ۱۰۰ درصد باقی می‌ماند و دیگر نگرانی در هنگام استفاده از گوشی‌های هوشمند در محیط‌های باز و بدون دسترسی به پریزهای برق وجود نخواهد داشت.

این فناوری حتی می‌تواند محدود به گوشی‌های هوشمند نباشد و برای شارژ گجت‌های همراه دیگری نظیر ساعت‌های هوشمند، تبلت‌ها، لپ‌تاپ ها، هدفون‌های بی‌سیم و... مورد استفاده قرار بگیرد. در قابلیت مهم دیگر می‌توان از این شارژرهای قدرتمند برای تامین انرژی موردنیاز خودروهای الکتریکی که این روزها مورد توجه بسیاری از افراد قرار گرفته‌ استفاده کرد.

گوشی‌های کشسان و بسط پذیر

انتظار می‌رود فناوری بزرگ بعدی که در حوزه صفحات نمایش معرفی می‌شود، نمایشگرهای منعطف و تاشو باشد. چندی پیش یک کمپانی چینی اولین گوشی هوشمند تاشو با عنوان Royole FlexPai را به نمایش گذاشت و حالا شرکت‌هایی نظیر سامسونگ و هواوی نیز از محصولات خود در این زمینه پرده‌برداری کرده‌اند.

به نظر می‌رسد پس از گوشی‌های تاشو یا انعطاف پذیر، نوبت به عرضه گوشی‌هایی برسد که قابلیت کشسان دارند و بسط پذیر هستند. برخلاف گوشی‌های تاشونده که می‌توان با بازکردن آن‌ها به یک صفحه نمایش بزرگ‌تر دسترسی پیدا کرد، این گوشی‌ها قابلیت آن را دارند که همچون نوارهای چرمی، با کشش از دو سمت، تغییر ابعاد پیدا کنند و نمایشگری عریض‌تر را به معرض نمایش قرار دهند. به این ترتیب می‌توان با استفاده از این طراحی در مواقع نیاز به یک صفحه نمایش بزرگ برای تماشای ویدیوها یا اجرای بازی‌ها، با کشیدن این گوشی‌ها از دو سمت ابعاد آن‌ها را افزایش داد و در مواقعی که برای جابه‌جایی به قرار دادن آن‌ها در جیب یا کیف نیاز است آن‌ها را به حالت فشرده در آورد. با استفاده از این زبان طراحی می‌توان نه تنها گوشی‌های هوشمند بلکه انواع گوناگونی از دستگاه‌ها یا ملزومات جانبی را به صورت بسط پذیر طراحی کرد تا در مواقع نیاز به حمل و نقل، فضای کمتری را اشغال کنند.

اما برای تولید این دستگاه‌ها نیاز است که علاوه بر صفحه نمایش، دیگر قطعات سخت افزاری نظیر بردهای الکترونیکی نیز قابلیت کششی داشته باشند. چرا که این قطعات نیز همراه با بدنه باید بزرگ یا کوچک شوند. همچنین انتظار می‌رود که این محصولات دارای یک حد کشش مشخص باشند. یعنی در بهینه‌ترین حالت تنها بتوان به مقدار مشخصی، ابعاد آن‌ها را افزایش داد. به عنوان مثال اگر این میزان ۵۰ درصد باشد آنگاه می‌توان یک دستگاه دارای نمایشگر ۶ اینچ را برای دسترسی به یک نمایشگر ۹ اینچی گسترش داد.

می‌توان گفت که مراحل تحقیق و توسعه در زمینه تولید صفحات نمایش بسط پذیر تقریباً به پایان رسیده اما هنوز تا زمان تولید و عرضه گوشی‌های بهره‌مند از این قابلیت زمان زیادی باقی مانده است. سامسونگ سال گذشته نسخه اولیه از یک نمایشگر بسط پذیر را معرفی و در معرض دید کاربران قرار داد که می‌توانست بدون آسیب دیدن تا ۱۲ میلی متر گسترش پیدا کند. این نمایشگر می‌توانست پس از این گستردگی به حالت اولیه و معمولی خود بازگردد و همچنان تصاویر را با وضوح مناسبی به نمایش در آورد.

محققان دانشگاه میشیگان آمریکا نیز چندی پیش اولین نسل از مدارهای مجمتع بسط پذیر را معرفی کردند که می‌تواند در آینده نقش بردهای الکترونیکی موجود در این دستگاه‌ها را ایفا کند. این تیم تحقیقاتی اعلام کرده است که این بردها می‌توانند در آینده در مراحل تولید نمایشگرهای بسط پذیر و همچنین دیگر دستگاه‌های پوشیدنی مورد استفاده قرار بگیرند.

این نمایشگرهای بسط پذیر، علاوه بر اینکه می‌توانند برای بزرگ یا کوچک شدن گوشی‌های هوشمند مورد استفاده قرار بگیرند، قادر هستند ابعاد جدیدی از قابلیت‌ها را در حالت گیمینگ یا تماشای ویدیو به این دستگاه‌ها اضافه کنند. به عنوان مثال تصور کنید قابلیتی به گوشی‌های هوشمند اضافه شود که آن‌ها بتوانند در هنگام بروز یک اتفاق خاص نظیر برخورد گلوله در بازی‌های سبک شوتر یا صحنه‌های هیجان انگیز فیلم‌های اکشن، ابعاد نمایشگر را تغییر دهند. به این ترتیب تجربه گیمینگ و تماشای ویدیو بر روی این دستگاه‌ها، بسیار واقعی‌تر و لذت بخش‌تر از قبل خواهد بود.

بدنه‌هایی با رنگ متغیر

گوشی‌های هوشمند امروزی در رنگ‌های بدنه گوناگونی عرضه می‌شوند به همین دلیل در اکثر مواقع انتخاب یکی از آن‌ها توسط کاربران تصمیم بسیار سختی است. رنگ‌های مشکی، نقره‌ای و سفید اگرچه ظاهری کلاسیک و قابل توجه به گوشی‌های هوشمند می‌دهند اما ممکن است خیلی زود برای کاربران خسته کننده شوند. رنگ‌های دیگری نظیر قرمز، سبز یا بنفش نیز ظاهری جذاب و خیره کننده به این دستگاه‌ها می‌دهند اما موجب می‌شوند که آن‌ها تا حدود زیادی غیر حرفه‌ای به نظر برسند. اما در سال‌های آینده و در هنگام خرید گوشی‌های هوشمند ممکن است دیگر به انتخاب یک رنگ بدنه مناسب برای این محصولات نیازی نداشته باشید.

این روزها سیستم‌های نورپردازی تمام رنگ و LED در رده کاملی از محصولات الکترونیکی از صفحات کلید گرفته تا کارت‌های گرافیک و لپ‌تاپ ها دیده می‌شوند. انتظار می‌رود در آینده نزدیک این سیستم‌های نورپردازی در گوشی‌های هوشمند نیز مورد استفاده قرار بگیرند. تصور کنید پنل پشتی این محصولات به صورت کامل از یک ماده شیشه‌ای شفاف تولید شود که قادر است بخش قابل توجهی از نور محیط اطراف را جذب کند. سپس می‌توان درون گوشی‌های هوشمند از نوارهای LED بهره گرفت که قادر به تولید طیف کاملی از رنگ‌های طبیعی هستند. به این ترتیب کاربران اجازه خواهند داشت با مراجعه به منوی تنظیمات این دستگاه‌ها، در کسری از ثانیه رنگ بدنه مورد علاقه خود را انتخاب کنند تا پس از تولید توسط این نوارهای LED به صورت کامل توسط این پنلِ تمام شیشه‌ای جذب و به نمایش درآید. درست مثل اینکه این رنگ‌ها، بر روی سطح بدنه این دستگاه‌ها رنگ آمیزی شده است.

با استفاده از این قابلیت، دیگر بدنه گوشی‌های هوشمند به یک رنگ مشخص و ثابت محدود نخواهد بود و کاربران می‌توانند در هر لحظه رنگ خاصی را به آن اطلاق کنند. این قابلیت همچنین می‌تواند بنا به درخواست کاربران به گونه‌ای برنامه ریزی شود که در ساعات مختلف شبانه روز رنگ‌های متفاوتی را به نمایش درآورد. حتی می‌توان در نسخه‌های پیشرفته‌تر از آن امکان تولید و نمایش رنگ‌های گرادیانی و متشکل از چند رنگ مختلف، همچون گوشی هواوی P۲۰ Pro، را فراهم کرد. در صورت اضافه شدن یک لایه ضد جذب اثر انگشت بر روی این پنل شیشه‌ای، عملکرد این قابلیت می‌تواند بسیار بهتر نیز شود.

نمایشگرهای ترکیبی OLED و E-ink

نمایشگرهای OLED برای کاربردهایی نظیر تماشای ویدیوها و یا اجرای بازی‌ها بسیار مناسب و ایده‌آل هستند اما برای کاربرانی که به خواندن کتاب یا متون مختلف توسط گوشی‌های هوشمند خود عادت دارند بهترین انتخاب نیستند. در حال حاضر بهترین نمایشگر برای این کاربردها، صفحات نمایش E-ink است که در تبلت‌های کتاب خوان Kindle کمپانی آمازون یافت می‌شوند. طبق اطلاعات منتشر شده توسط کاربران، ساعت‌ها مطالعه متون و کتب مختلف توسط این تبلت‌ها موجب خستگی چشم‌ها نمی‌شود. علاوه بر این امکان استفاده از این نمایشگرها حتی در موقعیت‌های روشن و در هنگام تابش نور مستقیم آفتاب نیز به خوبی امکان پذیر است.

می‌توان گفت که در حال حاضر این قابلیت‌های عالی نمایشگرهای E-ink را نمی‌توان در صفحات نمایش OLED پیدا کرد. اگرچه در حال حاضر با استفاده از قابلیت‌هایی نظیر Night Mode، می‌توان میزان تابش نورهای آبی مضر را در این نمایشگرها کاهش داد و آن‌ها را برای مطالعه متون و کتب مختلف در حالت بهتری قرار داد اما بازهم نمی‌توان قابلیت‌های عالی نمایشگرهای E-ink را در آن‌ها مشاهده کرد.

ممکن است در طی سال‌های آینده گوشی‌های هوشمندی تولید شود که هردو نمایشگرهای OLED و E-ink را به صورت همزمان در اختیار کاربران خود قرار می‌دهد. با یک تغییر ساده و سریع در بخش تنظیمات می‌توان نمایشگرهای OLED را به نمایشگرهای E-ink تبدیل کرد تا برای مطالعه روزنامه و دیگر محتویات متنی در بهینه‌ترین حالت قرار بگیرند. صفحات نمایش E-ink همچنین نسبت به نمایشگرهای OLED از مصرف انرژی کمتری برخوردار هستند و به همین دلیل می‌توانند موجب افزایش قابل توجه شارژدهی باتری گوشی‌های هوشمند شوند.

در حال حاضر گوشی‌های هوشمندی در بازار عرضه می‌شود که هردو نمایشگر OLED و E-ink را در خود جای داده‌اند اما تاکنون هیچ کمپانی خاصی، محصولی که این دو نمایشگر را به صورت ترکیبی در اختیار کاربران قرار دهد معرفی یا عرضه نکرده است. اپل چندی قبل ایده طراحی چنین گوشی هوشمندی را مطرح کرد و حتی یک فایل Patent از گوشی هوشمند بهره‌مند از این فناوری نیز به ثبت رساند اما متاشفانه تاکنون اطلاعات جدیدی از این محصول در اختیار قرار نگرفته است.

گوشی YotaPhone ۳ یکی از محصولاتی است که به گونه‌ای این ایده را عملی کرده است. این گوشی هوشمند در پنل اصلی خود از یک نمایشگر AMOLED بهره می‌برد و در پنل پشتی آن نیز می‌توان یک نمایشگر E-ink را مشاهده کرد. ساعت هوشمند TicWatch Pro که محصولی از کمپانی Mobvoi است نیز به کاربران اجازه می‌دهد که با تعویض نمایشگر اصلی بین دو پنل OLED و LCD، موجب افزایش میزان شارژدهی این محصولات شوند. با وجود این، ایده پیاده سازی شده در این محصولات نیز با آنچه که در بالا مطرح شد تفاوت‌های اساسی دارد. ممکن است در طی سال‌های آینده شاهد عرضه محصولاتی باشیم که تنها با یک لمس ساده امکان تعویض بین دو نمایشگر OLED و E-ink را فراهم می‌کنند.

آیا در آینده گوشی‌های هوشمند همچنان وجود دارند؟

ممکن است محصولاتی که هم اکنون در مورد آن‌ها صحبت می‌کنیم در آینده هیچگونه شباهتی به گوشی‌های هوشمند امروزی نداشته باشند. امکان دارد که این دستگاه‌ها در ساختاری جدید طراحی و تولید شوند که بخشی از قابلیت‌های آن‌ها با گوشی‌های هوشمند امروزی مشترک باشد. همچنین ممکن است این دستگاه‌ها در آینده شباهت زیادی به عینک‌های کنونی داشته باشند. اگرچه گوگل تاکنون چنین محصولی را عرضه کرده است اما به نظر می‌رسد این دستگاه‌ها بسیار فراتر از عینک‌های Google Glass عمل کنند.

انتظار می‌رود این عینک‌ها نیز قابلیت برقراری و دریافت تماس داشته باشند. به این صورت که هنگامی که با کاربران تماس گرفته می‌شود آن‌ها قابلیت مشاهده نام یا تصویر شخص تماس گیرنده را داشته باشند. همچنین در هنگام پاسخگویی به این تماس‌ها نیازی به استفاده از هدفون نخواهد بود و کاربران می‌توانند بلافاصله پس از دریافت تماس، صدای طرف مقابل خود را از طریق فناوری Bone Conduction یا نسخه پیشرفته‌تری از آن بشنوند. انتظار می‌رود این دستگاه‌ها قابلیت‌های دیگری نظیر پخش فایل‌های موسیقی و خواندن ایمیل‌ها و پیامک‌ها را هم در خود جای دهند. حتی ممکن است در نسخه‌های پیشرفته‌تر از این عینک‌ها، برای نمایش ویدیوها و تصاویر از فناوری واقعیت افزوده استفاده شود.

مطمئناً این دستگاه‌های جدید دارای دوربین نیز خواهند بود تا برای ثبت تصاویر و ویدیوها نیز مناسب باشند. ممکن است در هنگام روشن شدن دوربین، یک فریم مجازی در جلوی چشم کاربران به نمایش درآید تا به آن‌ها نشان دهد دقیقاً مشغول ثبت تصویر از کدام بخش از محیط اطراف خود هستند. کار ثبت تصاویر نیز می‌تواند با دستورات صوتی یا کنترل ذهنی صورت بگیرد.

پیاده سازی فناوری واقعیت افزوده در این عینک‌های هوشمند می‌تواند قابلیت‌های عالی را به آن‌ها اضافه کند. به عنوان مثال می‌توان از آن‌ها برای اجرای بازی‌ها، تماشای اخبار، مشاهده تصاویر ثبت شده توسط دوربین و گشت و گذار در فضای وب استفاده کرد. استفاده از این عینک‌ها برای مسیریابی در هنگام پیاده روی و رانندگی نیز بسیار جذاب خواهد بود. با پشتیبانی این عینک‌ها از فناوری واقعیت مجازی می‌توان انتظار داشت که آن‌ها بتوانند جای تلویزیون‌های خانگی را هم اشغال کنند.

در حال حاضر کمپانی‌های مختلفی مشغول کار بر روی ایده عینک‌های هوشمند هستند. علاوه بر گوگل که این روزها مشغول ساخت نسخه جدیدی از عینک‌های Google Glass است؛ اینتل نیز در سال جاری میلادی چند محصول جدید در این حوزه معرفی کرده است. این عینک‌ها قادر هستند اطلاعاتی نظیر جهت یابی مسیر، اعلان‌ها و... را در پیش چشم کاربران به نمایش درآورند. متاسفانه اخیراً اطلاعاتی منتشر شده است که نشان می‌دهد اینتل قصد دارد به دلایلی کار بر روی این محصولات را متوقف کند. کمپانی دیگری با عنوان North که بخشی از شرکت بزرگ آمازون محسوب می‌شود نیز اخیراً اعلام کرده است که قصد دارد عینک‌های هوشمندی با نام Focals را تا اواخر سال جاری میلادی روانه بازارهای جهانی کند. مایکروسافت نیز به تازگی با معرفی هدست‌های HoloLens خود نشان داده است که به گسترش این ایده و دستگاه‌های مبتنی بر آن علاقه زیادی دارد. این هدست‌ها می‌توانند هولوگرام و یک طرح سه بعدی از افراد را در پیش چشم کاربران به نمایش درآورند.

به این ترتیب این عینک‌های هوشمند می‌توانند قابلیت‌های موجود در گوشی‌های هوشمند را همراه با قابلیت‌های جدید و مبتنی بر واقعیت افزوده در اختیار کاربران قرار دهند. اگرچه طراحی و عرضه این عینک‌های هوشمند ایده جذابی به نظر می‌رسد اما بازهم می‌توان چند قدم فراتر از آن فکر کرد. در ایده‌ای عجیب، تصور کنید بتوان گوشی‌های هوشمند یا این عینک‌ها را با یک کامپیوتر کوچک که به صورت یک تراشه در مغز انسان قرار می‌گیرد جایگزین کرد. با استفاده از این تراشه‌ها می‌توان بدون نیاز به قطعات سخت افزاری دیگر، تماس‌های تلفنی دریافت کرد؛ به گونه‌ای که صدای شخص مخاطب از طریق مغز به انسان مخابره شود. به همین ترتیب می‌توان تنها با استفاده از این تراشه به موسیقی گوش کرد و یا جهت‌های مختلف مسیریابی را شنید.

این تراشه‌ها همچنین در قابلیتی جالب‌تر می‌توانند برای ثبت تصاویر و ویدیوها، تماشای فیلم، اجرای بازی‌ها و مشاهده هولوگرام سه بعدی از اشیا مختلف مورد استفاده قرار بگیرند. با این تفاوت که به جای نمایش تصاویر توسط نمایشگر موجود در گوشی‌های هوشمند امروزی یا آنچه در بالا در مورد عینک‌ها بیان شد، این تراشه‌ها می‌توانند تصاویر را بدون نیاز به ابزار خاصی بر روی چشم انسان به نمایش درآورند. به عبارتی دیگر این تراشه‌ها تمامی قابلیت‌های گوشی‌های امروزی و عینک‌های هوشمند آینده را دارند اما در قیاس با آن‌ها دسترسی راحت‌تری دارند. با توجه به اینکه این تراشه درون مغز انسان قرار می‌گیرد، همیشه در دسترس خواهد بود و دیگر نیازی نیست که کاربران در مواقع نیاز به دنبال آن بگردند. همچنین با توجه به این قابلیت، امکان سرقت و یا گم شدن این تراشه‌ها وجود نخواهد داشت که یک امتیاز مهم در قیاس با دستگاه‌های کنونی یا عینک‌های هوشمند خواهد بود.

اگرچه در حال حاضر تا به واقعیت رسیدن این تراشه‌ها راه زیادی باقی مانده است اما به احتمال فراوان در طی سال‌های آینده شاهد عرضه آن‌ها به عنوان یک محصول تجاری خواهیم بود. چرا که مدتی است چند کمپانی بزرگ دنیا کار تحقیق و پژوهش بر روی این تراشه‌ها را آغاز کرده‌اند.

Elon Musk بیانگذار کمپانی تسلا، سال گذشته شرکتی با عنوان Neuralink را تاسیس کرد که در حوزه فناوری‌های مربوط به Neural Lace فعالیت دارد. یکی از ایده‌های کنونی این کمپانی قرار دادن دو الکترود کوچک درون ذهن انسان است که به آن قابلیت می‌دهد با دستگاه‌ها و ماشین‌های مختلف ارتباط برقرار کند. این فناوری همچنین قرار است در آینده امکان دانلود و آپلود افکار مختلف بر روی این دستگاه‌ها را هم ممکن کند.

فارغ از اینکه گوشی‌های هوشمند در طی سال‌های آینده چه شکلی خواهند داشت و چه قابلیت‌های جدیدی را در خود جای خواهند داد، می‌توان مطمئن بود که یکی از مهم‌ترین ویژگی‌های نسل جدید از آن‌ها، قابلیت اتصال به دستگاه‌های مختلف است. تا زمانی که گوشی هوشمند خود را در اختیار دارید به صورت خودکار درب محل‌های مجاز به ورود شما باز خواهد شد، یا درب خودروی شما هنگامی که گوشی خود را به آن نزدیک کنید از حالت قفل خارج و حتی به صورت خودکار موتور آن روشن می‌شود. در قابلیتی دیگر می‌توان بلیط قطار یا هواپیمای خریداری شده را در گوشی‌های هوشمند ذخیره کرد و به این ترتیب با نزدیک شدن به گیت‌های کنترل موجود در فرودگاه‌ها و یا ایستگاه‌ها آن‌ها را به صورت خودکار باز کرد.

شما هم می‌توانید نظرات خود در مورد فناوری‌های جدیدی که ممکن است در طی سال‌های آینده در گوشی‌های هوشمند ببینیم، با ما و دیگر کاربران در میان بگذارید.

منبع: شهر سخت افزار